پیش‌نیازهای مکمل‌یاری
درخصوص توزیع مکمل‌های تقویتی برای دانش‌آموزان در مرحله نخست لازم است که ارزیابی اولیه‌ای از کمبودها و نیازهای کودکان در این سن انجام شود. چنان‌که درحال‌حاضر نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد عمده کودکان در سنین مدرسه دچار کمبود ویتامینD هستند.
درعین‌حال،بسیاری از این بچه‌ها، به اندازه کافی کلسیم دریافت نمی‌کنند. ضمن این‌که قریب‌به‌اتفاق منابع علمی نشان می‌دهد بیش از ۳۰درصد دختران دانش‌آموز، دچار کمبود آهن هستند و به‌طورکلی، کمبود روی و اسیدفولیک نیز دارند اما آنچه روشن است این‌که در علم تغذیه نمی‌توانیم همه نیازهای افراد یک مجموعه رابه‌صورت یکپارچه ببینیم.یعنی اگر قرار باشد در سال تحصیلی، یک مکمل به‌صورت همگانی توزیع شود همه باید آن را مصرف کنند؛ یعنی هم بچه‌هایی که اضافه‌وزن دارند و هم آنهایی که از کمبود وزن رنج می‌برند. در چنین شرایطی، روش صحیح توزیع این است که در بین دانش‌آموزان یک مدرسه غربالگری صورت گیرد و هر دانش‌آموزی بر اساس کمبودهایش، مکمل خاص را دریافت کند. شاید به همین دلیل بود که در گذشته، این شکل از توزیع مواد تقویتی معمولا به‌صورت میوه و سبزیجات و لبنیات انجام می‌شد و برای همه دانش‌آموزان با ویژگی‌های مختلف خوب بود اما اگر قرار باشد مکمل یا خوراکی خاصی حاوی مکمل مشخصی به بچه‌ها داده شود، چه بهتر که بتوانیم به صورت تک‌به‌تک ارزیابی فردی انجام دهیم؛ البته که انجام چنین کاری طبیعتا سخت و دشوار است. برای همین هم در چنین شرایطی، یک حداقل دوزی از مکمل را در ترکیبات خاصی قرار می‌دهند که برای همه بچه‌ها فایده داشته باشد. برای نمونه، در مدارس دخترانه مکمل آهن توزیع می‌شود که نه‌تنها برای آنهایی که دچار فقر آهن هستند مفید است که حتی برای آن گروه از بچه‌هایی که نیازی ندارند هم خطری ندارد.
اما آنچه که لازم است در طرح مکمل‌یاری مورد توجه قرار گیرد، تفاوت قائل‌شدن میان جغرافیای توزیع هم در سطح کشور و هم در سطح شهر است. شاید برخی کمبودها در استان‌هایی مانند سیستان‌وبلوچستان، خراسان‌جنوبی، هرمزگان، خوزستان، ایلام و ... وجود داشته باشد که این کمبود در استان‌های شمالی کمتر دیده شود. پس در این طرح باید ضرورت توجه به جغرافیا در نظر گرفته شود. ضمن این‌که در دل یک شهر هم برخی مدارس در مناطق محروم هستند و نیاز بیشتری به مکمل‌های تقویتی نسبت به مدارس مناطق مرفه دارند.
در این میان، خوب است تجربه موفق برخی کشورها برای توزیع مواد مقوی در بین دانش‌آموزان را در نظر بگیریم؛ چراکه آنها، به‌جای توزیع خود مکمل و داروی تقویتی، اسنک‌ها و میان‌وعده‌هایی توزیع می‌کنند که علاوه بر ویتامین‌ها و املاح مورد نیاز دانش‌آموزان، پروتئین، چربی، فیبر و کربوهیدرات مناسب هم هست و در مقایسه با قرص‌های مکمل، شانس بالاتری برای مصرف در بین کودکان دارد.
اما آنچه که لازم است در طرح مکمل‌یاری مورد توجه قرار گیرد، تفاوت قائل‌شدن میان جغرافیای توزیع هم در سطح کشور و هم در سطح شهر است. شاید برخی کمبودها در استان‌هایی مانند سیستان‌وبلوچستان، خراسان‌جنوبی، هرمزگان، خوزستان، ایلام و ... وجود داشته باشد که این کمبود در استان‌های شمالی کمتر دیده شود. پس در این طرح باید ضرورت توجه به جغرافیا در نظر گرفته شود. ضمن این‌که در دل یک شهر هم برخی مدارس در مناطق محروم هستند و نیاز بیشتری به مکمل‌های تقویتی نسبت به مدارس مناطق مرفه دارند.
در این میان، خوب است تجربه موفق برخی کشورها برای توزیع مواد مقوی در بین دانش‌آموزان را در نظر بگیریم؛ چراکه آنها، به‌جای توزیع خود مکمل و داروی تقویتی، اسنک‌ها و میان‌وعده‌هایی توزیع می‌کنند که علاوه بر ویتامین‌ها و املاح مورد نیاز دانش‌آموزان، پروتئین، چربی، فیبر و کربوهیدرات مناسب هم هست و در مقایسه با قرص‌های مکمل، شانس بالاتری برای مصرف در بین کودکان دارد.
